Armia Dzika Lata, Zaprzysiężeni żołnierze Fenera, a później Togga i Fanderay. Wywodząca się z Elingarth religijna organizacja najemników (zakon), do 1164 r. snu Pożogi czcząca Fenera, zaś po rekonsekracji - czcząca Togga i Fanderay.
Każdy z członków zakonu wstąpił do niego z własnej i nieprzymuszonej woli, następnie studiował święte pisma i został pobłogosławiony przez kapłana[1] w imieniu boga. Zakon ten stanowił własną świątynię.
(MKP3, MKP7)
Reve Fenera[]
W latach sześćdziesiątych dwunastego wieku snu Pożogi najwyższe stanowiska w zakonie piastowali powołani po długiej przerwie najwyżsi dostojnicy Reve Fenera, tj. jego Śmiertelny Miecz - Brukhalian, Tarcza Kowadło - Itkovian oraz Boży Jeździec - Karnadas.
Reve Togga i Fanderay[]
W 1164 r., po rekonsekracji zakonu Barghasckie rzucające kości potwierdziły wyznaczenie kapitan Norul na stanowisko Tarczy Kowadła, zaś rekrutki Velbary na stanowisko Bożego Jeźdźca. Jako Śmiertelny Miecz Togga i Fanderay wskazany został zaś Toc Młodszy.[2]
Organizacja[]
W 1164 r. w Capustanie zakon posiadał ponad siedem tysięcy żołnierzy, w tym ponad tysiąc dwieście capustańskich rekrutek. Po oswobodzeniu Capustanu zakon posiadał jedynie ponad stu żołnierzy, z czego większość stanowili rekruci. Kolejnym źródłem rekrutów do zakonu byli ocalali z ataku na Capustan Tenescowri. U wybrzeży Awldanu na kontynencie Lether, w ostatniej bitwie zakonu, walczyło i zginęło około siedmiuset żołnierzy.
Taktycznie kompania dzieliła się na grzywy piechoty oraz skrzydła kawalerii (15 żołnierzy). Trzema grzywami oraz trzema skrzydłami dowodzili trójmistrze[3].
Wzmiankowane pododdziały:
- Skrzydła: Pierwsze, Trzeciego, Czwarte, Piąte, Siódme,
- Grzywy: Pierwsza, Druga, Trzecia, Czwarta, Piąta, Szósta, Siódma, Ósma.
Władającemu Wielką Denul Bożemu Jeźdźcowi Karandasowi podlegali uzdrowiciele i cyrulicy.
Wsparcie techniczne kompanii zapewniali saperzy i płatnerze.
Kontrakty[]
- w 1164 r. - obrona Capustanu przed inwazją Pannion Domin.
- po 1164 r. - wsparcie Awlów w wojnie z Letheryjczykami - całkowite zniszczenie armii Szarych Mieczy; zdrada ze strony Awlów była związana z zagarnięciem przez ich wodza, Hadralta, zapłaty za kontrakt.
Standardowa cena kontraktu Szarych Mieczy dwukrotnie przewyższała wartość kontraktu Karmazynowej Gwardii.
Przypisy[]
- ↑ W 1164 r. - przez Bożego Jeźdźca Karnadasa.
- ↑ Te same tytuły w 1165 r. piastowali dowódcy zakonu Szarych Hełmów ze Zguby, również czczącego wilczych bogów wojny.
- ↑ W trakcie obrony Capustanu wzmiankowani byli trójmistrz Pierwszej, Siódmej i Szóstej Grzywy oraz trójmistrz Pierwszego, Trzeciego i Piątego Skrzydła.